Οι Αθλιοι. Οχι του Βίκτωρος Ουγκώ. Αλλά του Πειραιά.
Μόνο έτσι πλέον μπορώ να χαρακτηρίσω την ομάδα μου, με το θέαμα (?) που προσφέρει στον κόσμο που της κάνει την τιμή να πάει να την παρακολουθήσει.
Δεν αντέχεται άλλο αυτό το οικτρό πράγμα που βλέπουμε.
Φτάσαμε στο σημείο να δυσκολευόμαστε να κερδίσουμε την δεύτερη ομάδα του Ατρομήτου, γιατί αυτή έπαιζε σήμερα, μην γελιέστε.
Φυσική κατάσταση μηδέν, σύστημα μηδέν, όρεξη για μπάλλα μηδέν. Αρώστια, με μια λέξη.
Και ένας κατά φαντασία προπονητής , (Σεγκούρα), ο οποίος δεν ήξερε τι έκανε.
Ενας παίκτης μπορούσε να περάσει μια μπαλιά στους επιθετικούς, (ο Μπελούτσι), και αυτόν τον έκανε αλλαγή. Δικαιολογημένα άκουσε τα σχολιανά του. Η κερκίδα επίσης, μουδιασμένη στην αρχή τουλάχιστον, στην συνέχεια άρχισε τις αποδοκιμασίες και την γκρίνια, (με το δίκιο της), και στο τέλος αποθέωσε τον Τ. Λεμονή.
Οπως έλεγε και ο αείμνηστος ο Ντίνος Ηλιόπουλος ''Δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα'' .
Είμαι σίγουρος ότι παρακολουθώ τον χειρότερο, (αγωνιστικά και όχι απο άποψη παικτών), Ολυμπιακό των τελευταίων χρόνων, αλλά ίσως και το χειρότερο πρωτάθλημα στο συνολό του των τελευταίων ετών.
Για την ιστορία τα γκολ πέτυχαν οι Σίσιτς και Ζ. Σέζαρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου