ελικά φέτος είδαμε πολύ καλό Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Δεν το περίμενα αλλά οι περισσότερες ομάδες έπαιξαν αρκετά καλή μπάλα, συνυπολογίζοντας βέβαια και την εποχή που γίνεται η διοργάνωση.
Ειδικά ομάδες όπως οι Ολλανδία, Ρωσία, Ισπανία, Τουρκία, Πορτογαλία πρόσφεραν ωραίες ποδοσφαιρικές στιγμές. Γενικά το επίπεδο ήταν σε πολύ καλό σημείο. Ακόμη και από ομάδες που δεν τις περίμενε κανείς , όπως η Αυστρία και η Ελβετία. Είδαμε πολύ ωραία παιχνίδια με ανατροπές χτυποκάρδια και με πάθος.
Βέβαια οι ομάδες που έπαιξαν καλό ποδόσφαιρο στην αρχή δεν κατάφεραν για άλλη μια φορά να προχωρήσουν στην διοργάνωση. Εξαίρεση είναι η Ισπανία που κατάφερε να απαλλαγεί από το σύνδρομα του παρελθόντος, (ηττοπάθεια, γκρίνιες) και να φτάσει στον τελικό παίζοντας και πολύ καλό ποδόσφαιρο.
Μοναδική παραφωνία νομίζω και δυστυχώς γι’αυτό, ήταν η Πρωταθλήτρια Ευρώπης Ελλάδα. Δεν καταφέραμε να κάνουμε τίποτα και δείξαμε πολύ φοβισμένοι, ηττοπαθείς γερασμένοι και μάλλον κουρασμένοι ψυχικά και σωματικά.
Παρεπιμπτόντως το λεω τώρα για να μην φανεί ότι είμαι εμπαθής, μου έκανε αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι ο προπονητής της Εθνικής μας ομάδας δεν ήρθε μαζί με την υπόλοιπη αποστολή στην Αθήνα, αλλά προτίμησε να πάει στο σπίτι του στην Γερμανία. Τόσο πολύ μας σνομπάρει ή νομίζει ότι έχει να κάνει με τίποτα ιθαγενείς που μπορεί να μας κοροϊδεύει? Από τα μικρά πράγματα φαίνεται ο χαρακτήρας του κάθε ανθρώπου.
Το επίπεδο της φετινής διοργάνωσης ήταν τουλάχιστον δύο φορές καλύτερο από το προηγούμενο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Πορτογαλίας. Και αυτό νομίζω είναι αδιαμφισβήτητο. Δεν υπάρχει καμία σύγκριση μεταξύ των 2 διοργανώσεων.
Ίσως έτσι εξηγείτε και το γεγονός ότι η Ελλάδα κατάφερε να πάρει το προηγούμενο EURO. Είπαμε τα θαύματα δεν γίνονται συνέχεια. Γίνονται μια φορά κάθε αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου