Ντόπα και Ελληνικός αθλητισμός

Ντόπα και Ελληνικός αθλητισμός είναι πλέον δύο έννοιες συνυφασμένες, όπως φαίνεται, τον τελευταίο καιρό. Μόνο τους τελευταίους 2 μήνες έχουν βρεθεί ντοπαρισμένοι 15 Έλληνες αθλητές που θα συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου.
Και αυτοί είναι μόνο οι τελευταίοι από μια σειρά αθλητών που είτε βρέθηκαν ντοπαρισμένοι είτε αρνήθηκαν να ελεγχθούν από την WADA, (βλέπε Κεντέρης-Θάνου).
Οι δικαιολογίες του στυλ μας κυνηγάει η WADA σαν χώρα είναι το λιγότερο αστείες έως ηλίθιες. Εφόσον δίνουμε δικαιώματα καλά κάνει και μας κυνηγάει. Αυτή είναι η δουλειά της εξάλλου. Και όπως βλέπουμε όλοι μπορεί να μας κυνηγάει σαν χώρα αλλά έχει δίκιο αφού ανακαλύπτει συνεχώς ντοπαρισμένους αθλητές μας.
Τώρα θα μου πείτε μόνο εμείς το κάνουμε? Ασφαλώς όχι. Είμαι πεπεισμένος ότι αν όχι το 100% , σίγουρα το 70% των αθλητών που συμμετέχουν στην Ολυμπιάδα παίρνουν «συμπληρώματα». Πρωταθλητισμός σε τόσο υψηλό επίπεδο δεν γίνεται μάλλον χωρίς φάρμακα. Έτσι φαίνεται ή έτσι μας έμαθαν.
Το θέμα είναι ότι το έγκλημα, (γιατί περί εγκλήματος πρόκειται), στην Ελλάδα έχει γίνει από πολύ παλιά. Από τότε που το Ελληνικό κράτος θεώρησε ότι είναι αυτοσκοπός η συλλογή μεταλλίων με κάθε μέσο και κόστος και όχι η χαρά του αθλητισμού, όπως θα έπρεπε να είναι. Και κατάντησε την κοιτίδα του Ολυμπισμού χειρότερη από την πάλαι ποτέ Ανατολική Γερμανία, στο θέμα του ντόπιγκ. Είμαι σίγουρος ότι αν υπήρχε ακόμη η Ανατολική Γερμανία θα μας είχε σαν πρότυπο στο συγκεκριμένο θέμα. Τι έκανε το Ελληνικό κράτος λοιπόν? Καταρχήν έδωσε αυτά τα αστεία, κατά την γνώμη μου προνόμια στους Ολυμπιονίκες. Τους έκανε όλους αξιωματικούς του Ελληνικού στρατού. Λες και είμαστε σε κομουνιστικό καθεστώς. Τους έδωσε χρήματα με την σέσουλα, (ίσως δίκαια αυτό), αλλά δεν τα ζήτησε ποτέ πίσω όταν βρέθηκαν ντοπέ και ντρόπιασαν τον εαυτό τους και την χώρα. Τους παρείχε απεριόριστη κάλυψη και ασυλία για να κάνουν τις βρομοδουλειές τους με τα κυκλώματα των προμηθευτών των παράνομων ουσιών. Τους υπερασπίστηκε με αστεία επιχειρήματα εξευτελίζοντας την χώρα στο εξωτερικό, (βλέπε δήθεν ατύχημα Κεντέρη-Θάνου το 2004) δίνοντας έτσι το δικαίωμα στον ΔΟΕ να μας ξεσκίσει στους ελέγχους και δικαίως. Ελληνοποίησε εκατοντάδες δήθεν Έλληνες της διασποράς μόνο και μόνο για ένα μετάλλιο.
Ε λοιπόν εγώ τέτοια μετάλλια δεν τα γουστάρω. Σας τα χαρίζω. Και νομίζω ότι δεν τα γουστάρουν πολλοί Έλληνες. Σας σιχάθηκα. Κάποτε είχα μπει και εγώ στο τρυπάκι να πανηγυρίζω τα μετάλλια που έπαιρναν οι Έλληνες αθλητές, αλλά ευτυχώς κάποια στιγμή κατάλαβα και απλά πλέον με αφήνουν παγερά αδιάφορο.
Και για τις δικαιολογίες που ακούω ότι μόνο εμάς ψάχνουν ενώ οι Αμερικάνοι δεν ελέγχονται από την WADA, ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει. Τουλάχιστον οι Αμερικάνοι είχαν τα άντερα να κλείσουν στην φυλακή μια από τις μεγαλύτερες αθλήτριες του κόσμου. Την Μάριον Τζόουνς που βρέθηκε ντοπέ.
Όταν δω να πάνε φυλακή και εδώ κάποιοι αθλητές και προπονητές τότε θα συμφωνήσω μαζί σας. Μέχρι τότε δεν δικαιούται να ομιλεί κανείς από την Ελληνική πολιτεία. Ούτε η τωρινή αλλά ούτε και η προηγούμενη. Έτσι δεν είναι κ. Ιωαννίδη, κ. Λιάπη, κ. Σγουρέ, κ. Λιάνη και κ. Φούρα?
Ας ξεβρομίσει επιτέλους το τοπίο από τα φάρμακα και ας μην ξαναπάρουμε μετάλλιο ποτέ. Όπως έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες η συμμετοχή μετράει και όχι το μετάλλιο.