Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

Συνέντευξη Ντιόγο στο περιοδικό "Status

Επιτέλους άρχισε να βγαίνει στο γήπεδο μια δουλειά στην οποία είχε πιστέψει πολύ ο προπονητής…

Όλοι με αγκάλιασαν τόσο θερμά που ένιωσα ότι ήμουν χρόνια στον Ολυμπιακό. Αντιμετωπίζω βέβαια δυσκολίες με τη γλώσσα, με βολεύει όμως ότι ο προπονητής μιλάει ισπανικά, αλλά και το ότι υπάρχουν δύο συμπατριώτες μου στην ομάδα, ο Ντουντού και ο Λεονάρντο.

Προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος σε κάθε παιχνίδι και να τα δίνω όλα μέσα στο γήπεδο, πράγμα που νομίζω ότι είναι εμφανές στους φιλάθλους μας. Από την άλλη στα 21 μου χρόνια θέλω να βελτιώνομαι όχι μόνο ως ποδοσφαιριστής, αλλά και ως άνθρωπος.

Είναι πολύ δύσκολο να πετύχεις όσα ο Τζόλε, να γράψεις ανάλογη ιστορία. Μακάρι να το έκανα κι εγώ. Θα ήταν τιμή μου.

Είμαι ελάχιστο χρόνο στην ομάδα, έχω ακόμη πολλά πράγματα να δώσω. Και δεν πιστεύω ότι έχω ήδη κάνει κάτι που να δικαιολογεί μεταγραφή σε ξένο κλαμπ. Έτσι κι αλλιώς θέλω να μείνω στον Ολυμπιακό.

Με ευχαριστεί που με συγκρίνουν με τον Ζιοβάνι. Διότι, εκτός από πάρα πολύ καλός ποδοσφαιριστής είναι και σπουδαίος άνθρωπος-είχα την τύχη να τον γνωρίσω. Όμως, δεν είναι σωστό να συγκρίνουμε τον Ζιοβάνι που έγραψε τόσο λαμπρή ιστορία στον Ολυμπιακό, με έναν νεαρό ποδοσφαιριστή. Θα ήθελα κι εγώ να γράψω τη δική μου ιστορία στην ομάδα. Και θα ήμουν ευτυχής αν ήταν εξίσου σημαντική με του Ζιοβάνι. Ήταν ο άνθρωπος που μου μίλησε με τα καλύτερα λόγια για την ομάδα, όταν μου έγινε η πρόταση…

Ξεχωρίζω σίγουρα τον Τζόρτζεβιτς και τον Πατσατζόγλου. Αυτός, όμως που έχει λαμπρό μέλλον είναι ο Κυριάκος Παπαδόπουλος.
Αν κάποιος παίκτης έκανε κάτι ανάλογο (σαν του Γκαρσία) στη Βραζιλία θα έμενε εκτός αγώνων για ένα χρόνο. Αν τον συναντούσα θα του έλεγα "χτύπα με όσο θέλεις. Εγώ θα βάζω κι άλλα γκολ στην ομάδα σου".
Ο Γκαρσία έπαιξε μποξ στο Καραϊσκάκη. Το ποδόσφαιρο είναι θέαμα και όμορφες φάσεις, όχι χτυπήματα. Εκτός κι αν ο ΠΑΟΚ είναι ομάδα μποξ.
Θα τα δώσουμε όλα ώστε να το κατακτήσουμε και φέτος το πρωτάθλημα…
Όταν αγωνίζεσαι στον Ολυμπιακό, δεν μπορείς να διαλέγεις τους στόχους. Ξέρω πολύ καλά που έχω έρθει και θεωρώ ως υποχρέωσή μου να κοιτάζω μόνο ψηλά. Θα σου απαντούσα, πρωτάθλημα και κύπελλο στην Ελλάδα και κούπα στο ΟΥΕΦΑ-γιατί όχι; Ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα, γι' αυτό εξάλλου αποφάσισα να έρθω εδώ.
Κανένας παίκτης δεν μπήκε ποτέ φυλακή επειδή "σκότωσε" έναν τερματοφύλακα.
Με δεκαπέντε γκολ στο τέλος της χρονιάς, θα ήταν εντάξει-είναι η πρώτη μου χρονιά. Δεν βάζω ποτέ συγκεκριμένο στόχο…
Στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου κάνω παρέα με τον Ντουντού, με τον Λεονάρντο, με τους Βραζιλιάνους του Παναθηναϊκού, κυρίως με τον Γκάμπριελ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: