Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

Παθογένειες που διατηρούνται αρκετά χρόνια

Ο φετινός Ολυμπιακός στα εκτός έδρας παιχνίδια του, εξακολουθεί να μας εκπλήσσει δυσάρεστα. Σε όλα μα όλα, ήταν κακός έως ανύπαρκτος. Με ανύπαρκτη επιθετική λειτουργία. Παρατηρήστε και δείτε ότι σε όλα τα εκτός έδρας ματς έχει πετύχει γκολ με το σταγονόμετρο. Μόνη εξαίρεση η αδύναμη Νόρτζελαντ. Σε όλα τα υπόλοιπα είτε έχει χάσει με κάτω τα χέρια είτε δεν έχασε επειδή ήταν τυχερός. Πάντως σε κανένα δεν έδειξε τσαμπουκά και δύναμη, δεν έδειξε ψυχικό σθένος για να μπει μέσα και να κερδίσει κατώτερους του αντιπάλους.
Το συγκεκριμένο φαινόμενο παρατηρείται τα τελευταία χρόνια συνεχώς. Οι λάτιν παίκτες του Ολυμπιακού δεν παίζουν μακριά από το Καραϊσκάκη όπως μπορούν. Παλιά έδειχναν να διαλέγουν παιχνίδια και να παίζουν όποτε κρίνουν ότι είναι απαραίτητο. Φέτος δείχνουν να μην έχουν διάθεση να βάλουν τα πόδια τους στην φωτιά, (ίσως να μην έχουν άδικο), αφού οι περισσότεροι αντίπαλοι, τους παίζουν υπερβολικά σκληρά. Έτσι πιστεύουν πιθανόν ότι προστατεύουν τα πόδια τους και άρα και την καριέρα τους. Αλλά με αυτή την λογική η ομάδα δεν κερδίζει εκτός έδρας. Έχει γίνει πια υπερβολικά Soft ομάδα. Σε σημείο που να μην αντιδρούν καν σε χτυπήματα και προκλήσεις αντιπάλων.
Με φυσικό αποτέλεσμα να μην μπορούν επιβληθούν στους αντιπάλους τους, που δείχνουν να τους έχουν πάρει τον αέρα. Πείτε μου συγκρίνεται η απόδοση τους στο Καραϊσκάκη με την αντίστοιχη εκτός έδρας? Η μέρα με την νύχτα είναι. Στο Φάληρο όλοι θέλουν να παίζουν για το θέαμα και τον κόσμο, αλλά στα εκτός όλοι είναι μη μου άπτου.
Δεν είμαι υπεύθυνος εγώ να βρω την λύση σε αυτό το πρόβλημα. Υπάρχουν αρμόδιοι οι οποίοι πληρώνονται αδρά γι αυτή την δουλειά για να δώσουν την λύση. Αν δεν μπορεί ή δεν έχει διάθεση π.χ. ο κ. Λέτο να καταλάβει πως πρέπει να παίζει, ας καθίσει στον πάγκο ή ας επιστρέψει στην Λίβερπουλ. Η αλλιώς ας του δώσουν να καταλάβει ότι αν δεν παίξει σύμφωνα με τις ανάγκες της ομάδας δεν θα ξαναδεί 11άδα. Καλές οι ντρίπλες και τα τσαλιμάκια αλλά πρέπει να δίνουμε και στους άλλους την μπάλα.
Επίσης ας πει κάποιος στον Χρηστάκη τον Πατσατζόγλου ότι δεν είναι ο Μπεκενπάουερ. Γι’ αυτό ας σταματήσει να το παίζει έτσι και ας κάνει το απλό που του ζητείται. Να δίνει σωστά την μπάλα επιτέλους. Έχει να κάνει σωστή πάσα από την εποχή που τραυματίστηκε. Έλεος πια. Ενώ και ο προπονητής της ομάδας θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει να κάνει πειράματα. Θα έπρεπε ήδη να έχει κατασταλάξει μετά από τόσους μήνες.
Δεν επιτρέπονται άλλα εγκλήματα από τον πάγκο. Και ακολουθούν δύσκολα εκτός έδρας ματς στο άμεσο μέλλον.
Εν κατακλείδι, όπως έχω επανειλημμένα γράψει από εδώ και συνεχίζω να επιμένω πάρα πολύ σε αυτό, η μόνη λύση είναι να υπάρχουν στην ομάδα Έλληνες παίκτες. Δεν λεω να μην έχει ξένους. Να έχει 7-8 ξένους παίκτες αλλά να κάνουν την διαφορά. Και οι υπόλοιποι 16-17 να είναι Έλληνες. Την ομάδα την κάνουν μεγάλη οι Έλληνες, αφού αυτοί την πονάνε και δένονται μαζί της. Οι Ξένοι παίκτες όσο καλοί και να είναι, κατά βάθος παραμένουν ψυχροί επαγγελματίες. Δεν δένονται πολύ με τις ομάδες (υπάρχουν και οι εξαιρέσεις πάντα). Ο κορμός πρέπει να απαρτίζεται από Έλληνες παίκτες.
Καλύτερα να έχεις παραδείγματος χάριν τον Πάντο αντί του Ντομί, τον Καραπιάλη αντί του Οσκαρ, τον Αμανατίδη αντί του Ζεβλάκοφ, τον Στολτίδη αντί του Λεντέσμα, τον Γεωργάτο αντί του Λέτο, τον Ελευθερόπουλο αντί του Κόβατς. (Τα παραδείγματα είναι εντελώς τυχαία και ενδεικτικά).
Νομίζω ότι όλοι συμφωνούν με αυτό.
Χρειάζεται και ψυχή μια ομάδα για να είναι πρωταθλήτρια.

Δεν υπάρχουν σχόλια: