Η χθεσινή εμφάνιση του Ολυμπιακού απέναντι στον Πανσερραϊκό σκόρπισε χαμόγελα και άφησε πολλές ελπίδες για να δούμε επιτέλους την ομάδα που όλοι επιθυμούμε. Μια ομάδα που να αποδίδει δηλαδή εντυπωσιακό ποδόσφαιρο. Και αυτό το είδαμε χθες όσοι είμαστε μέσα στο γήπεδο αλλά και όσοι παρακολούθησαν τον αγώνα από την τηλεόραση. Είδαμε μια ομάδα που ήταν ορεξάτη, είχε παίκτες που έπαιξαν σύμφωνα με τις δυνατότητές και την αξία τους και αποζημίωσαν τον κόσμο που γέμισε το γήπεδο για μια ακόμη φορά. Προσωπικά έμεινα πολύ ικανοποιημένος από ότι είδα από την μέση και μπροστά, γιατί στα μετόπισθεν δεν είμαστε και οι καλύτεροι πάλι. Υπήρχαν στιγμές που έγιναν λάθη είτε αβίαστα είτε από άγχος. Από την μέση και μπροστά όμως τα πράγματα ήταν πολύ καλά. Η μεσαία γραμμή έκοβε και έραβε και οι επιθετικοί έκαναν την δουλειά τους, σκοράροντας και οι 4 που έπαιξαν. Τα 4 γκολ που σημειώθηκαν χτες ήταν πραγματικά το ένα καλύτερο από το άλλο. Καταπληκτικά πραγματικά, τόσο σε εκτέλεση όσο και σε δημιουργία. Ειδικά η πάσα, (πάρε-βάλε), του Φερνάντο Μπελούτσι με το «μυτάκι» στον Οσκαρ, ο οποίος βέβαια είχε κάνει πάρα πολύ κίνηση στον κενό χώρο, ήταν όλα τα λεφτά. Όσες φορές και να την βλέπω δεν την χορταίνω. Και αποδεικνύει ο Μπελούτσι ότι πρέπει να παίζει ακριβώς εκεί, δηλαδή πίσω από τους επιθετικούς και να μοιράζει μπαλιές, κάτι που μπορεί να κάνει πολύ καλά και ευτυχώς φέτος δείχνει αναγεννημένος και να έχει προσαρμοστεί απόλυτα στην ομάδα. Εγώ προσωπικά τον πιστεύω πάρα πολύ και το έγραφα από πέρυσι ότι έπρεπε να κάνουμε λίγο υπομονή μέχρι να εγκλιματισθεί στην ομάδα. Παίκτες με την πάσα του Μπελούτσι δεν υπάρχουν πολλοί νομίζω. Έχει εκπληκτική αντίληψη του χώρου και μπορεί να αξιοποιήσει τους επιθετικούς της ομάδας.
Όσο για τον Ντιόγο μου κάνει εντύπωση η γρήγορη προσαρμογή του στην ομάδα. Σε δύο παιχνίδια που έχει παίξει έχει πετύχει δύο γκολ και δείχνει σαν να παίζει χρόνια στον σύλλογο. Αν συνεχίσει πάντως έτσι και μακάρι να το κάνει, δεν βλέπω δυστυχώς να παίζει πολύ καιρό στον Ολυμπιακό. Είναι πολύ πιθανόν να τον χάσουμε ακόμη και τον προσεχή Δεκέμβριο αν συνεχίσει να σκοράρει κατά βούληση. Γι’ αυτό ας τον χαρούμε όσο τον έχουμε στην ομάδα μας. Πάντως πρόκειται όντως για καταπληκτικό παίκτη, ο οποίος, τρέχει, μαρκάρει, γυρνάει πίσω για να πάρει μπάλα, πρεσάρει και βέβαια σκοράρει. Μπράβο στον πιτσιρικά και ας ελπίσουμε να συνεχίσει έτσι και ακόμη καλύτερα.
Για τον Λουτσιάνο Γκαλέτι ότι και να πούμε είναι λίγο. Ο Γκαλέτι αποδεικνύει εδώ και 2 χρόνια κάθε Κυριακή ότι είναι ο πιο ποιοτικός ποδοσφαιριστής που μας κάνει την τιμή και αγωνίζεται στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Και δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος που διαφωνεί σε αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου